dr Kącki Andrzej

Andrzej Kącki urodził się osiem lat po II Wojnie Światowej w Opolu. Pracował w Opolskim Teatrze Lalki i Aktora jako maszynista sceny, a następnie jako adept sztuki aktorskiej w zespole prowadzonym przez Zygmunta Smandzika. W 1972 roku założył własny laboratoryjny teatr Scena Ujęć Naturalnych – Off Theatre. Przez jeden rok studiował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie – animacje pracy kulturalno artystycznej ukończył na WSP w Opolu. W 2000 roku otrzymał tytuł doktora literaturoznawstwa na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Obecnie jest adiunktem w Zakładzie Pedagogiki Kultury Uniwersytetu Opolskiego. Andrzej Kącki jest autorem sztuk teatralnych „ Alimentatio comunis –czyli żywienie zbiorowe” i Retablo Pana Boga – główną przestrzeń eksploracji badawczych Kąckiego stanowią zagadnienia związane z kulturą toksyczną, kreatywnym marketingiem oraz reklamą artystyczną. Prowadzi zajęcia z marketingu na rynku sztuki w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Opolskiego a także przedmioty związane z zarządzaniem w kulturze w Instytucie Nauk Pedagogicznych na kierunku Animacja i Zarządzanie kulturą. Adiunkt Andrzej Kącki jest laureatem nagrody przyznanej przez księdza Prałata Henryka Jankowskiego Przewodniczącego Kapituły fundacji Orderu Orła Białego z a tekst piosenki „ Chcemy po prostu żyć” Dr Kącki jest autorem wielu artykułów publicystycznych o kulturze w prasie krajowej jak również w prasie Polonijnej, przez wiele lat był realizatorem Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu.

Kultura masowa (toksyczna) i jej wpływ na procesy wychowawcze młodzieży, polityka kulturalna oraz mechanizmy zarządzania w kulturze. Ponadto zainteresowania oscylują wokół teorii dramatu i teatru w przestrzeniach kultury postmodernistycznej.

Książka: Dorobek naukowy: Książka: Teatr materii ożywionej, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005.

Artykuły: Teatr lalek w walce z totalitaryzmem, [w:] „Człowieczeństwo – iluzja czy rzeczywistość”, pod red. Stefan Folaron część II, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Częstochowie, 1995/96, s. 77-84.

Postmodernizm w walce z kulturą katolicką „Dziennik Polski” Londyn 2001.

Kultura i jej wpływ na procesy resocjalizacyjne, [w:] Studia i rozprawy, red. J. Podgórecki, Brzeg 2003, s. 143-149.

The values and attributes of the experimental theatre, “Pedagogika. Studies and Dyssertation”, red. J. Podgórecki Wilno 2004, s. 34-40.  Akulturacja a przejmowanie wzorów, Studia i rozprawy, red. J. Podgórecki Opole 2004, s. 61-66.

Kultura masowa i jej wpływ na kształtowanie postaw młodzieży, Kultura w systemie wychowawczym OHP, red. Z. Jasiński, E. Nycz, Opole 2004, s. 33-37.

Edukacja animatorów kultury na Uniwersytecie Opolskim, [w:] Akademickie kształcenie animatorów i menadżerów kultury w Polsce, pod red. B. Jedlewska Lublin 2006, s. 233-243.

Kultura toksyczna, [w:] Społeczność lokalna- kultura i edukacja, red. J. Kosowska-Rataj, Opole 2005, s. 139-145.

O atrybutach kultury toksycznej, [w:] Okolice Szkoły. Dwa spojrzenia, red. L. Nowacka, E. Nycz, Racibórz 2007, s. 91-96.

0 dylematach modnego teatru czyli o kiczu uartystycznionym, „Indeks” nr 6 , 2007, s. 27-29.

O atrybutach i akcydensach teatru alternatywnego w procesach wychowawczych, Zarządzanie Kulturą, red. Ł. Gaweł, E. Orzechowski, Kraków 2007,Uniwersytet Jagielloński s. 33-39.

Młodzież Opolszczyzny: tolerancja- tożsamość-bycie obywatelem,[w] Podmiotowość i tolerancja w społecznościach lokalnych pogranicza polsko-czeskiego, red. J.Kosowska-Rataj, E. Nycz, Opole 2008,s.112-122.

Tożsamość ,tolerancja, podmiotowość młodzieży licealnej Kędzierzyna-Koźla i Olesna,[w] Edukacyjny wymiar tożsamości kulturowej red. J. Kosowska-Rataj, E. Nycz, Opole 2008, s.213- 235.

Sztuka ulicy w postmodernistycznej kulturze miasta [w] Kultura miasta –Kultura w mieście. red. E. Nycz Opole 2009,s.125-135.

Kształcenie nieformalne w erze informacyjnej-jego wpływ na tworzenie kapitału ludzkiego[w]Edukacja formalna i nieformalna w procesie rozwoju kapitału ludzkiego >br> red. L. Nowacka Racibórz 20010,s.60-65. Uczestnictwo w konferencjach naukowych: 25 krajowych i 10 zagranicznych.Teatr materii ożywionej, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2005.

Doświadczenia badawcze i organizacyjno-szkoleniowe w ostatnich latach:

Członek zespołu badawczego projektu INTERREG III A (2004 -2006), Ołomuniec – Opole 2006 – 2007.Uczestnik wielu programów TV i radiowych dotyczących kultury masowej i kontekstów wychowania. W roku 2002 seria wykładów na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie w Londynie.

WIGILIA NA EMIGRACJI, “Gazeta Opolska”, 23.XII.1994, s. 4.

OPUSTOSZAŁY DZIKIE PLAŻE, „Nowa Trybuna Opolska”, 19.XI.1994, s. 7.

DEPECHE MODE, „Niedziela”, nr 13A, 1995, s. 19.

WIGILIJNY SEN, „Nowa Trybuna Opolska”, 22.XII.1994, s. 8.

TEATR LALEK, CZYLI AMOR NA NITKACH – 1998, 123.12. „Playboy”

WIWAT JÓZEF I MARYJA, DOBRA W NIEBIE KOMPANIJA, „Kurier Polski”, Londyn.

TELEWIZYJNY FESTIWAL POLSKIEJ SCENY ’96, „Show Business – Spektakl” Nr 2/6/96

POLEMIKA PRASOWA Z DYREKTOREM ARTYSTYCZNYM TELEWIZJI POLSKIEJ PT. „WYMIENIĆ PAMPERSY”, „Nowa Trybuna Opolska” – Magazyn 30.III.1996

REFLEKSJE O KULTURZE STUDENCKIEJ, „Nowa Trybuna Opolska” – magazyn 26.I.1997

MUZYKA ROCKOWA A EWANGELIZACJA MŁODYCH – „Nasz Dziennik” 1998.

ARTYSTO TWÓRZ, NIE GADAJ, CZYLI PRAWDZIWY TEATR KRYTYK SIĘ NIE BOI, „Nowa Trybuna Opolska” – magazyn 23.III.1997.

TEATR SWÓJ WIDZĘ OGROMNY, CZYLI O

KICZU W TEATRZE, „NTO” 1999 r.

TEATR, KULTURA CZY

CHAŁTURA, „Gazeta Niedzielna”, Londyn.

TEATR, KULTURA CZY

CHAŁTURA, „Niedziela”, Częstochowa 2000 r.

KULTURA TOKSYCZNA, „Życie”, Warszawa 2001, nr 2.

KULTURA TOKSYCZNA”, „Dziennik Polski”, Londyn 2001.r

UTOSTRADY DEMOKRACJI, „Trybuna Śląska”, Katowice 2001 r.

STAŁE FELIETONY O KULTURZE (całotygodniowe), publikowane od 2000 r. w „Gazecie Opolskiej” oraz „Trybunie Śląskiej”.

Drzewiej Maciej, TERAPIA NA CMENTARZU, „Trybuna Opolska”, 10.XI.1972, s. 8.

Miś Engelbert, NIEZWYKŁY TEATR „KATOLIK”, 12.VI.1974, s. 9.

Hausbrandt Andrzej, TEATR OFF CZY UNDER?, „Widnokręgi”, 6.V.1974, s. 92.

Olszewski Bogumił, ZABAWA W SCENĘ NATURALNĄ, „Opole”, 12.XI.1974, s. 24.

Skoczeń Stanisław, MÓWIĆ Z WIDZEM, „Student” 15.VII.1975, s. 12.

Szydłowski Roman, TEATR NATURALNY, „Kultura i Ty”, 11.X.1075, s. 10.

Mykita-Glensk Czesława, Z DZIEJÓW ZESPOŁÓW TEATRALNYCH, „Kalendarz Opolski”, 10.XII.1974, s. 145.

Śliwonik Izabella, PRÓBA POSZUKIWANIA TEATRU SPOŁECZNEGO, „Radar” 8, 1975, s. 12.

Waleński Bernard, ZAPISKI ZE STYPY, „Trybuna Opolska”, 8.IV.1974, s. 4.

Waleński Bernard, STYPA – POLEMIKA, „Trybuna Opolska”, 16.IV.1974, s. 5.

Lewicki Andrzej, DZIADY NA OPOLSKIM CMENTARZU – TEGO JESZCZE NIE BYŁO, „Sztandar Młodych”, 14.XI.1972, s. 1.

Miś Engelbert, SPEKTAKL, „Katolik”, 16.VI.1974, s. 1.

Kroczyńska Małgorzata, O NICH SIĘ MÓWI, „Nowa Trybuna Opolska“, 12.VI.1993, s. 6.

Krasowski Marek, PROFESJA WEDŁUG ANDRZEJA, „Gazeta Opolska”, 10.I.1995, s. 4.

Lenart Krystyna, WSPOMNIENIE O SCENIE UJĘĆ NATURALNYCH, „Almanach Opolski” 1999 r

Zasłużony Działacz Kultury 1975 r. (Ministerstwo Kultury i Sztuki) za kierownictwo artystyczne teatru awangardowego SUN OF Theatre.

Nagroda Kapituły Fundacji Orderu Orła Białego 1993 r.za tekst piosenki zaangażowanej.

W roku2008/2009 Nagroda Rektora Uniwersytetu Opolskiego za wzorowe wypełnianie obowiązków nauczyciela akademickiego, oraz za działania na rzecz jakości kształcenia.

Artykuły publicystyczne dr Andrzeja Kąckiego

NA ZACHODZIE BEZ ZMIAN, „Gazeta Opolska”, 1.XII.1995, s. 4.

PRASA KŁAMIE, „Gazeta Opolska”, 4.I.1993, s. 6.

LUDZIE BIZNESU, „Gazeta Opolska”, 8.I.1993, s. 6.

NIECH ŻYJE BAL, „Gazeta Opolska”, 10.II.1993, s. 5.

KTO TY JESTEŚ – POLAK MAŁY, „Gazeta Opolska”, 13.III.1994, s. 7.

WSZYSTKO PRZEZ PREZYDENTA, „Gazeta Opolska”, 15.V.1994, s. 7.

CO KRAJ TO OBYCZAJ, „Gazeta Opolska”, 19.VI.1994, s. 6.

LALKI UMIERAJĄ W TEATRZE LALEK, „Nowa Trybuna Opolska”, 1.XII.1995, s. 12.

OPOLE – PROWINCJO MOJA, „Gazeta Opolska”, 22.VII.1994, s. 10.

KRAINA NEPOTYZMU, CZYLI POLKA TELEWIZJA RODOWA, „Nowa Trybuna Opolska”, 20.XI.1995, s. 6.

SKĄD TA NIENAWIŚĆ, „Nowa Trybuna Opolska”, 20.XI.1995, s. 7.

FESTIFAUL, „Tygodnik Opolski”, 3.VII.1995, s. 11

oraz „Show business” – Warszawa 15.X.1995, s. 17.

Pedagogika Kultury

Kultura masowa

Diagnozowanie potrzeb kulturalno- społecznych

Socjologia kultury

Emisja i higiena głosu

Historia wychowania

Marketing w kulturze

Public relations w kulturze

Przestrzeń obszarów eksploracji badawczej dotyczy zagadnień kontekstów kulturowych współczesnych nurtów pedagogiki z uwzględnieniem negatywnego wpływu kultury toksycznej na problemy wychowawcze w rodzinie, szkole czy instytucji oświatowej. Ważnym aspektem obszarów badawczych są zjawiska związane: – z subkulturami młodzieżowymi – z twórczością artystyczną (profesjonalną i amatorską) – z polityką instytucji artystycznych i kulturalnych – z wpływami cywilizacji medialnej na kształtowanie postaw młodzieży. – z wykorzystywaniem animacji artystycznej w procesach kształcenia i wychowania.