Już po raz drugi zapraszamy do Opola na debatę dotyczącą problematyki związanej
z tytułowymi kategoriami: Pamięć – Historia – Tożsamość.  Chcemy wspólnie zastanowić się nad możliwościami i konkretnymi działaniami humanistyki i nauk społecznych wobec współczesnych kryzysów, zagrożeń, deficytów i potencjalnych konfliktów. Humanistyka
i nauki społeczne to dwie dziedziny nauki, które odpowiedzialne są dzisiaj zarówno za ich diagnozę jak i prognozę i generowanie rozwiązań na przyszłość. Problemy, przed którymi dzisiaj wszyscy stoimy dotyczą zarówno naszych najbliższych, elementarnych relacji
z drugim człowiekiem, naszych związków rodzinnych, procesów wychowania, które inicjujemy i w których uczestniczymy, naszej edukacji i sfery publicznej, naszego zaangażowania i naszych działań. Świat rodziny, szkoły, grupy rówieśniczej, mediów, sfery publicznej, świat polityki i procesów zarządzania poddawany jest krytyce, podlega nieustannej zmianie, traci swoje uniwersalne podstawy. Jak na te zmiany reaguje humanistyka i nauki społeczne? Czy i jak je opisują? Czy i jak próbują im przeciwdziałać i je rozwiązywać? Jakie teorie i jakie praktyki (konkretne działania) znajdziemy dzisiaj
w obszarze humanistyki i nauk społecznych? Czy i w jaki sposób nasza kultura, nasz społeczny świat zachowuje jeszcze ciągłość i oparcie w społecznej pamięci, w pamięci naszej wspólnoty? Jak rozumiemy i jak czytamy dzisiaj naszą historię? Jak konstruujemy dzisiaj naszą tożsamość?  Wokół tych pytań chcielibyśmy zorganizować naszą opolską debatę.

Tradycyjnie już nasze zaproszenie kierujemy do przedstawicieli wszystkich dyscyplin humanistyki i nauk społecznych, do teoretyków i do praktyków. Podzielmy się naszymi diagnozami współczesnych problemów, zagrożeń, trudności. Podzielmy się teoriami humanistyki i nauk społecznych, które pomagają nam je zrozumieć, opisać i jakoś „oswoić”. Podzielmy się opisem naszych badań w tym zakresie. Podzielmy się także opisem podejmowanych przez nas działań będących na problemy te odpowiedzią. Serdecznie zapraszamy.

W ramach naszych obrad proponujemy następujące sesje problemowe:

1. Inni, obcy, tubylcy, czyli jak budować dzisiaj tożsamość wspólnoty.
2. Wzorce kultury a tożsamość.
3. Problemy z historią – między prawdą a narracją.
4. Zagrożone dzieciństwo: rodzina, szkoła, grupa rówieśnicza jako współcześni wychowawcy.
5. Media i współczesne środki komunikacji wobec rozwoju.
6. Edukacja włączająca – problemy, możliwości, działania.
7. Nauczyciel współcześnie nie/potrzebny.

Zapraszamy do wzięcia udziału w naszej konferencji zarówno teoretyków, badaczy, przedstawicieli środowisk akademickich jak i praktyków: nauczycieli i samorządowców, przedstawicieli świata kultury, organizacji pozarządowych, władz lokalnych, środowisk miejskich, którym bliska jest jej problematyka lub którzy angażują się w działania, znajdujące się w polu problemowym tego naukowego wydarzenia.

Prof. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Prof. dr hab. Agnieszka Gromkowska-Melosik – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
w Poznaniu

Prof. dr hab. Zenon Jasiński – Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu

Prof. dr hab. Marek Konopczyński – Uniwersytet w Białymstoku

Prof. dr hab. Barbara Kromolicka – Uniwersytet Szczeciński

Prof. dr hab. Stefan M. Kwiatkowski – Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej

Prof. dr hab. Zbigniew Kwieciński – Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Prof. dr hab. Roman Leppert – Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy

Prof. dr hab. Joanna Madalińska-Michalak – Uniwersytet Warszawski

Prof. dr hab. Zbyszko Melosik – Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Prof. dr hab. Maria Mendel – Uniwersytet Gdański

Prof. dr hab. Jerzy Nikitorowicz – Uniwersytet w Białymstoku

Prof. dr hab. Mirosława Nowak-Dziemianowicz – Uniwersytet Opolski

Ks. prof. dr hab. Marian Nowak – Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Prof. dr hab. Krzysztof Rubacha – Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Prof. dr hab. Tomasz Szkudlarek – Uniwersytet Gdański

Prof. Dr. phil. habil. Frank Tosch – Universität Potsdam

Dr hab. Jerzy Kochanowicz, Prof. AWSB – Akademia WSB w Dąbrowie Górniczej

Dr hab. Paweł Rudnicki, Prof. DSW – Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu

Dr hab. Marek Walancik, Prof. AWSB – Akademia WSB w Dąbrowie Górniczej

Dr hab. Anna Weissbrot-Koziarska, Prof. UO – Uniwersytet Opolski

Dr Ewa Jędrzejowska – Uniwersytet Opolski

Dr Iwona Konopnicka – Uniwersytet Opolski

Dr Irena Koszyk – Wydział Oświaty Miasta Opole

Dr. Jörg-W. Link – Universität Potsdam

Dr Sławomir Śliwa – Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu

Dr Stanisława Włoch – Uniwersytet Opolski

Mgr Adam Konopnicki – Uniwersytet Opolski

Instytut Nauk Pedagogicznych

Wydział Nauk Społecznych

Uniwersytet Opolski

Komitet organizacyjny:

Prof. dr hab. Mirosława Nowak-Dziemianowicz – Uniwersytet Opolski

Dr Ewa Jędrzejowska – Uniwersytet Opolski

Dr Iwona Konopnicka – Uniwersytet Opolski

Dr Irena Koszyk – Wydział Oświaty Miasta Opola

Dr Grzegorz Kozdraś – Uniwersytet Opolski

Dr Bronisława Ogonowski – Wydział Oświaty Miasta Opola

Dr Zofia Remiszewska – Uniwersytet Opolski

Dr Katarzyna Wereszczyńska – Uniwersytet Opolski

Dr Stanisława Włoch – Uniwersytet Opolski

Mgr Agnieszka Bąkowska – Uniwersytet Opolski

Mgr Paweł Cieśla – Uniwersytet Opolski

Mgr Adam Konopnicki – Uniwersytet Opolski

Mgr Marek Wiendlocha – Uniwersytet Opolski

Patronat:

J.M. Rektor Uniwersytetu Opolskiego Prof. dr hab. Marek Masnyk

Prezydent Miasta Opola Arkadiusz Wiśniewski

Komitet Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk

Polskie Towarzystwo Pedagogiczne

Współorganizatorzy:

Wydział Oświaty Urzędu Miasta Opola

Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu

Miejski Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Opolu

Centralne Muzeum Jeńców Wojennych

Partnerzy:

Teatr Zapadnia

Sesje problemowe:

1. Inni, obcy, tubylcy, czyli jak budować dzisiaj tożsamość wspólnoty.
2. Wzorce kultury a tożsamość.
3. Problemy z historią – między prawdą a narracją.
4. Zagrożone dzieciństwo: rodzina, szkoła, grupa rówieśnicza jako współcześni wychowawcy.
5. Media i współczesne środki komunikacji wobec rozwoju.
6. Edukacja włączająca – problemy, możliwości, działania.
7. Nauczyciel współcześnie nie/potrzebny.

1. Inni, obcy, tubylcy, czyli jak budować dzisiaj tożsamość wspólnoty

Pytanie o tożsamość należy dzisiaj do najczęściej stawianych problemów. W sytuacji ryzyka, permanentnej zmiany, utraty ciągłości i spójności przekazywanych wzorów, norm, reguł i wartości wyzwaniem, problemem i zadaniem biograficznym staje się praca nad własną tożsamością. Jej źródłem jest zawsze tożsamość wspólnoty. Nasze identyfikacje, nasze zakorzenienia, nasze poczucie bezpieczeństwa konstruowane jest zawsze wobec Innych,
z Innymi, dla Innych, od Innych. Bywa także przeciwko Innym. Kim są dzisiaj Inni, jak ich definiujemy, kim są Obcy i jak ich traktujemy, jakie zadania, jakie wyzwania i jakie niebezpieczeństwa stoją dzisiaj przed Tubylcami? Jakie praktyki, jakie działania podejmujemy w celu stanowienia granic, w jaki sposób identyfikujemy naszych i obcych?   Jak budujemy, jak budować możemy tożsamość naszej wspólnoty? I jakie miejsce w tym procesie zajmuje dzisiaj edukacja i wychowanie?

2. Wzorce kultury a tożsamość

W znanej pracy Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego Margaret Mead wyróżnia trzy typy kultur: postfiguratywną, kofiguratywną oraz prefiguratywną. Charakteryzuje je odmienny kierunek transmisji treści i wzorów kulturowych w obrębie struktury wiekowej zbiorowości ludzkich. W społeczeństwach i społecznościach postfiguratywnych „nauczycielami” kultury są ich starsi, dojrzali członkowie;
w kofiguratywnych – poszczególne pokolenia tworzą i przekazują sobie wzorce kultury we własnym obrębie, a w prefiguratywnych, nienadążająca za zmianami cywilizacyjnymi kultura starszych, zastępowana jest tą, którą wypracowują najmłodsi członkowie społeczeństwa.

Znaczącą cechą dzisiejszego, globalnego społeczeństwa, jest współwystępowanie w nim wszystkich wymienionych typów kultur. W efekcie, coraz trudniejsze staje się poszukiwanie odpowiedzi na stawiane od zawsze pytania: Jak żyć? Czym się w życiu kierować? W oparciu o co budować swoją tożsamość? Niemożność udzielenia prostych, konkretnych odpowiedzi na te i inne pytania, generuje nie tylko trudne do rozwiązania problemy praktyczne w życiu codziennym, ale także staje się źródłem poczucia niepewności i zagrożenia ontologicznego. Jaką rolę wobec tych problemów odgrywają i / lub powinny odgrywać humanistyka i nauki społeczne?

3. Problemy z historią – między prawdą a narracją

Klasyczna definicja prawdy jako celu badań naukowych podlega dzisiaj problematyzacji czy zmianie. Od pozytywistycznej koncentracji na faktach przeszliśmy dzisiaj do wszechobecnej, pełniącej rolę wzorotwórczą narracji. Prawda i narracja to symbole dwóch różnych podejść do opisywania, diagnozowania, wyjaśniania i interpretowania rzeczywistości. Dotyczy to wszystkich sfer naszego życia – także demokracji oraz funkcjonujących w niej instytucji. Sposób funkcjonowania instytucji demokratycznych wyalienował się całkowicie. Podporządkowany logice walki, prawu silniejszego, sprowadzony do debaty wizerunkowej a nie programowej uzależnia szanse na zwycięstwo od zasobów finansowych i umiejętność PR. Demokracja stała się „mechanizmem rynkowym”.

Ch. Mouffe uważa, że w demokracji chodzi dzisiaj o uśmiercenie przeciwnika,
o polityczne zniszczenie go. Trzeba w tym celu wytworzyć wyobrażenia ( zamiast programów realnego działania), które przekonają wyborcę. Jest to demokracja adwersaryjna. Tworzy ona warunki dla najsilniejszych grup społecznych oraz ich interesów. I oparta jest na opowieści. Narracja decyduje o wszystkim – to hasło oddające tę kulturową zmianę. Ten problem dotyczy dzisiaj wszystkich obszarów naszego życia – także historii. Czy historia poddaje się manipulacji? Czy jest zbiorem faktów czy może być także opowieścią opartą na ich interpretacji?  I jak tę zmianę, to swoiste przejście od prawdy do narracji wykorzystuje dzisiaj edukacja historyczna i polityka historyczna. To pytania, wokół których będziemy toczyć debatę.

4. Zagrożone dzieciństwo – rodzina – szkoła – grupa rówieśnicza

Wiek XXI i związane z nim zmiany tak charakterystyczne dla okresu transformacji sprawiają, że nasze dzieci znacznie wcześniej wychodzą poza obszar swego domu, grupy rówieśniczej, szkoły, środowiska społecznego, przyrodniczego, kulturowego i mogą znaleźć się wszędzie. Poszerzają tym samym zakres własnych doświadczeń, zmieniając swoją mentalność, ucząc się po prostu życia. Czasami towarzyszą im w tej odkrywczej wędrówce rodzice, nauczyciele, rówieśnicy. Zdarza się, że odkrywają otaczający je świat samodzielnie, a tak konstruowany obraz świata nabiera bardzo osobistego wymiaru opartego na autentycznych, ale różnorodnych, osobistych przeżyciach.

Powszechnie wiadomo, że proces projektowania wizji własnej przyszłości jest uzależniony od wielu czynników natury wewnętrznej i zewnętrznej, a zaczyna się już
w okresie dzieciństwa. Obserwowalne obecnie zmiany cywilizacyjne i inne zjawiska związane z burzliwym okresem ciągłej transformacji wpłynęły na to, że współczesne dzieciństwo zdaniem Janiny Izdebskiej charakteryzuje permanentna zmienność, wielowarstwowość, skomplikowana złożoność oraz nieobserwowalne do tej pory zróżnicowanie struktury. Zdarza się, że nieprzewidywalne skutki tego długotrwałego procesu mają w równej mierze wpływ na sytuację życiową dzieci w rodzinie, w szkole, a także
w grupie rówieśniczej. Mają one charakter ambiwalentny, gdyż stwarzając nowe szanse rozwojowe mogą jednocześnie stanowić zagrożenie. Spróbujmy znaleźć w konstruktywnej dyskusji odpowiedź na pytanie: Jaki jest obraz współczesnego dzieciństwa w kontekście nowych szans rozwojowych, ale i wszechobecnych zagrożeń? Czy we współczesnym świecie możemy mówić jeszcze o dzieciństwie jako o przestrzeni życiowej przeznaczonej tylko dla dzieci? Jakie jest dzieciństwo współczesnego dziecka w rodzinie, w szkole czy też w grupie rówieśniczej?

5. Media i współczesne środki komunikacji wobec rozwoju

Współczesne media i środki komunikacji już dawno temu przestały służyć ludziom wyłącznie do porozumiewania się i wymiany informacji. Aktualnie odgrywają one znaczącą rolę również (a może nawet przede wszystkim) w konstruowaniu rzeczywistości społecznej. Rzeczywistości niezwykle złożonej, wielopłaszczyznowej, zapośredniczonej cyfrowo i co za tym idzie – trudnej do ujęcia w dotychczasowe, tradycyjne schematy organizacyjne, kulturowe i normatywne. Jak żyć w świecie, w którym oświeceniowe marzenie o postępie technologicznym, który rozwiąże wszystkie problemy ludzkości, zastąpione zostało rzeczywistością, w której rozwój technologii informacyjno-komunikacyjnych doprowadził do takich zjawisk jak chaos informacyjny, cyfrowe zapośredniczenie części życia społecznego, postępujący relatywizm, czy niespotykane wcześniej problemy i dylematy? Jakie wyzwania stawia przed humanistyką i naukami społecznymi sytuacja, w której część członków społeczeństwa przenosi swoją aktywność społeczną do sfery wirtualnej, podczas, gdy reszta ciągle pozostaje w „realu”? Czy możliwe jest jeszcze porozumienie się ze sobą obu tych grup? W jaki sposób media i środki komunikacji przyczyniają się do obserwowanych współcześnie kryzysów? Jaką rolę odgrywają w ich przezwyciężaniu?  Jaką rolę wobec tych problemów odgrywają i / lub powinny odgrywać humanistyka i nauki społeczne?

6. Edukacja włączająca – problemy, możliwości, działania

Od lat w środowisku oświatowym toczy się dyskurs dotyczący zasadności edukacji włączającej. Wielu badaczy wskazuje, że jest to najlepsza forma edukacji, gwarantująca przygotowanie dziecka, ucznia do życia w społeczeństwie. Prawo oświatowe daje możliwość kształcenia w szkołach masowych dzieci o różnych specjalnych, zaburzeniach, odchyleniach rozwojowych, z chorobami przewlekłymi i niepełnosprawnościami. Jednak nie jest to zadanie łatwe i rodzi wiele pytań i wątpliwości, na które powinny wspólnie odpowiadać środowiska oświatowe i naukowe. Jednym z zasadniczych aspektów edukacji włączającej jest dobre przygotowanie kadry nauczycieli i wychowawców, co do którego jest wiele uwag
i wątpliwości. Mając dobre przygotowanie przedmiotowe, nauczyciele kończący studia wyższe nie są wyposażeni w wystarczającą wiedzę i umiejętności dotyczące aspektu psychologicznego swojej pracy. Pojawia się pytanie o miejsce edukacji włączającej
w zarządzaniu szkołą i nadzorze. Jakie placówki i w jaki sposób powinny wspomagać ucznia, nauczyciela i rodzica? Czy rola i zakres wsparcia jakiego udzielają placówki wsparcia edukacji (poradnie psychologiczno-pedagogiczne, ośrodki doskonalenia nauczycieli) jest wystarczający?

W edukacji inkluzyjnej nie można pominąć kluczowej roli rodziców. Współpraca
z niemi daje gwarancję sukcesu ucznia i nauczyciela. Jak więc jest organizowana współpraca szkół, placówek z rodzicami? Jakie wyzwania stoją nadal przed oświatą, aby edukacji włączająca przynosiła wymierne efekty? Odpowiedź na powyżej stawiane pytania otwiera dyskusję nad przyszłością i wyzwaniami stojącymi przed szerokim środowiskiem zarówno naukowym jaki praktyków, nauczycieli, wychowawców, dyrektorów szkół.

7. Nauczyciel współcześnie nie/potrzebny

Zawód nauczyciela i jego rola, często nazywana misją, niewątpliwie podlegają zmianom.
Z historycznego punktu widzenia trudno jest nam sobie wyobrazić edukację bez jego osoby, ale czy w dzisiejszym świecie, w którym dzięki nowym technologiom wiedza nie jest już zarezerwowana dla wybranych, nauczyciel jest potrzebny i czy jest (a może tylko bywa) autorytetem dla swoich podopiecznych? Jakie zadania współcześnie ma do spełnienia? Czy powinien być tylko inicjatorem procesu edukacyjnego, czy może jego aktywnym współuczestnikiem?  I chociaż trudno nie dostrzec zmieniającej się roli nauczyciela, to zarówno kiedyś, jak i dziś, był i jest poddany silnej, społecznej ocenie. Czy aktualne wydają się zatem słowa Henryki Kwiatkowskiej, że „Dobry nauczyciel to przede wszystkim życzliwy ludziom człowiek, niepowtarzalna osobowość kultywująca w sobie to, co sprawia, że jest osobą znaczącą, to ktoś dla ucznia ważny, niestandardowy”?

Aby zgłosić swój udział w konferencji należy:

1. Wypełnić KARTĘ ZGŁOSZENIA [pobierz] i przesłać ją mailowo na adres konferencja.pht@uni.opole.pl lub pocztą na adres Uniwersytet Opolski, Instytutu Nauk Pedagogicznych pl. Kopernika 11A, 45-040 Opole;

2. Dokonać opłaty konferencyjnej w wysokości:

– 450 zł – udział aktywny plus uroczysta kolacja

– 350 zł ­– udział aktywny bez uroczystej kolacji

– 120 zł – udział bierny

Termin składania zgłoszeń oraz dokonania opłaty konferencyjnej – 10 września 2020 r.

Do Państwa dyspozycji są następujące hotele w Opolu
(prosimy o dokonywanie rezerwacji we własnym zakresie):

1. Hotel Szara Willa
ul. Oleska 11
tel: +48 77 441 45 70
fax: +48 77 441 45 79
recepcja@szarawilla.pl
pokój jednoosobowy
poniedziałek – piątek – 269 PLN
piątek – poniedziałek – 199 PLN
pokój dwuosobowy
poniedziałek – piątek – 319 PLN
piątek – poniedziałek – 219 PLN

2. Hotel Festival
ul. Oleska 86
tel. +48 603 761 280
tel.: +48 77 427 55 55
recepcja@festival.com.pl
pokój jednoosobowy – 199 PLN
pokój dwuosobowy – 259 PLN

3. Best Western Hotel Opole Centrum
ul. Waryńskiego 17
tel.: +48 77 551 61 50
hotel@bwopole.pl
pokój jednoosobowy – 275 PLN
pokój dwuosobowy – 313 PLN

4. Hotel Piast
ul. Piastowska 1
tel.: +48 77 454 97 10
recepcja@hotel-piast.opole.pl
pokój jednoosobowy – 310 PLN
pokój dwuosobowy – 369 PLN

5. Hotel Kamienica
Pl. Kopernika 14
tel.: +48 77 54 66 196
hotelkamienicaopole@gmail.com
pokój jednoosobowy – od 185 PLN
pokój dwuosobowy – od 250 PLN

6. Hotel pod Złotą Koroną
ul. Oświęcimska 136, 45-641 Opole
tel.: +48 77 456 20 52
pokój jednoosobowy – od 150 PLN
pokój dwuosobowy – od 170 PLN

7. Hotel Mercure Opole
ul. Krakowska 57/59
tel.: +48 77 451 81 00
H3405@accor.com
pokój jednoosobowy – od 150 PLN
pokój dwuosobowy – od 170 PLN

8. Event Hostel
ul. Staromiejska 10
tel.: +48 516 501 701
info@eventhostel.pl
pokoje 1-, 2-osobowe – od 100 PLN

9. Hostel Opole Główne
ul. Krakowska 48
tel.: +48 733 104 204
hshostelopole@gmail.com
pokoje 1-, 2-osobowe – od 120 PLN

10. Noclegi – Kampus Uniwersytetu Opolskiego
Pokoje gościnne i studenckie do wynajęcia znajdują się w D.S. Kmicic i D.S. Niechcic. Płatności odbywają się na portierni D.S. Kmicic. Aktualnie nie ma możliwości płatności kartą.

D.S. „KMICIC”
ul. Grunwaldzka 31
tel.: +48 77 452 70 32
pokoje 1-, 2-osobowe – od 54 PLN
D.S. „NIECHCIC”
ul. Katowicka 87
tel.: +48 77 452 70 22
pokoje 1-, 2-osobowe – od 54 PLN

Instytut Nauk Pedagogicznych

Uniwersytet Opolski

e-mail:             konferencja.pht@uni.opole.pl

www:             inp.wns.uni.opole.pl/konferencjapht

Facebook:       Konferencja „Pamięć – Historia – Tożsamość”

Aktywnych uczestników konferencji zapraszamy do nadsyłania tekstów, które po pozytywnej recenzji opublikowane zostaną w monografii wydanej przez Oficynę Wydawniczą „Impuls” do końca lutego 2021 roku.

Teksty prosimy przesyłać do 10 września 2020 roku na adres mailowy konferencja.pht@uni.opole.pl

Wymogi redakcyjne dotyczące tekstów znajdują się w poniższym pliku:

(pobierz: INFORMACJE DLA AUTORÓW).